Wypisy z twórczości

W podróży. Misja

Przedążaliśmy uparcie swój czas, pod prąd,

wszystkiemu na przekór.

Co tchu w piersiach wciąż tam powracam,

pędzę gwarnymi ulicami, myląc zawistne pogonie.

                   (Ulicami buńczucznej młodości)

Jechał do swojego miasta, które tak naprawdę go nie chciało. Wybrał więc inne, a teraz wracał we wspomnienia młodości. Przypomniał monumentalną wystawę w monumentalnej Hali Gwardii. Z udziałem wybitnego muzyka, który powiedział, że marzył o tym, by zaśpiewać pośród obrazów eksponowanych na wystawie.

Mocno nagłośnione syntezatory wyostrzyły moje widzenie. – Podróżny popatrzył w migające za oknami pędzącego pociągu kadry. Te zlewały się tworząc przedziwne, abstrakcyjne malarstwo. – Dużo rzeczy na poziomie warsztatowym – skonstatował – ale też kilkanaście świetnych zamysłów, wykonanych z rozmachem i talentem. Niezły to prognostyk. Apel o oddanie Hali – od czasu do czasu – we władanie sztuki… Wystawę-gigant zwiedziło sto tysięcy osób. Wprost nieprawdopodobne. W księdze pamiątkowej nie znalazłem miejsca na wpis. Opinie sprzeczne. Słowa okrutnie surowe na przemian z zachwytami. Hasło imprezy: „Każdemu czasowi jego sztuka”.

Straszydło. Obawa. Groza

Wspomnienie owczarki kaukaskiej Azji

oraz innych kochanych i kochających

Przyjaciół człowieka

Z psem nie jest łatwo w mieście, nawet z małym. A już z takim ogromnym jak Groza – prawdziwy horror. Ale po kolei. U nas w domu zawsze były psy. Mieszkaliśmy właściwie na obrzeżach miasta w niewielkim domu, za to ogród był niczego sobie – przestronny, ocieniony drzewami i krzewami, które wymagały ustawicznego zajmowania się nimi, z czym w zasadzie dawała sobie radę matka. Nasza dzielnica, kiedyś odludna, peryferyjna, w miarę jak zagęszczały ją coraz to nowe domostwa, a nawet ogromne mieszkalne bloki, stawała się powoli wydzieloną enklawą. Ale i tak właściwie tuż za domem rozciągały się zupełnie niemiejskie tereny, gdzie można było dać sobie i psom nieco luzu i wolności.

Irena Nyczaj

Niedzisiejsza

Motto:

Uderzamy się bezradnie

po pustych kieszeniach

z całych sił bijemy

w głuchonieme piersi

Jakoś nikt

nie znajduje przy sobie

serca

       (Stanisław Nyczaj: Tak się jakoś składa – fragm.)

Nie to, żeby Jadwinia była panikarą, co to, to nie. Uważała, że każdy człowiek powinien być dzielny i podejmować wyzwania, jakie stawia przed nim los. Kobiety, naturalnie, choć zwykło się o nich mówić „słaba płeć”, w jej mniemaniu wcale słabe nie były i niejednokrotnie zadziwiały otoczenie, a nawet świat, niezwykłą siłą i hartem ducha.

„Wiersze czytam po swojemu” – Renata Blicharz

Co może być piękniejszego niż przeczytanie wiersza, który nami wstrząśnie, zachwyci aż do utraty tchu? Sądzę, że podzielenie się tymi emocjami z innymi, pokazanie im tej literackiej perełki oraz swoich wrażeń i otrzymanie informacji zwrotnej. To, moim zdaniem, jest niesamowite!

Informacja o zbiorze opowiadań „Wilki i ludzie"

Szesnastego listopada 2021 roku, nakładem szwedzkiego Wydawnictwa Lind & cO I  Wydawnictwa CM z Warszawy został wydany audiobook powieści Wiesława Hopa"O północy w Bieszczadach".

Książka niebawem zostanie również wydana w wersji papierowej.

Będzie to drugie wydanie tej powieści (po raz pierwszy wydała ją Ludowa Spółdzielnia Wydawnicza w 2019r.)

Wydawnictwo nagrało i udostępniło filmik promujący książkę.

Kazimierz Kochański, Stanisław Nyczaj

 Fechtunek na aforyzmy o niepowtarzalnych, lepszych, myślach i myślących, mądrości i mądrych, goryczy i niezadowolonych, adresatach, radości i radosnych podskokach, szacunku, rozsądku, niszowej kulturze, przeżywaniu, złu i dobru, drepczących w miejscu, zawiedzionych, podpowiadających zamiast suflerów i… o wszelakim przyleganiu (w nawiązaniu do tomu K. Kochańskiego Klejaki , zawierającym m.in. aforyzmy, Kielce 2019, OW „STON 2”)

K. K. – Nie ma niezastąpionych, ale są niepowtarzalni.

S. N. – Tylko kłopot w tym, że niepowtarzalnych trzeba ze świecą szukać.

Irena Nyczaj

CHAOSMOS

(tryptyk nowelistyczny)

 I

 Wbiega lekko po schodach na swoje trzecie piętro. Odczuwa satysfakcję widząc, jak sąsiadki przystają na półpiętrze, sapią i patrzą przez okno, za którym rozciąga się widok na kilka nędznych drzewek i osiedlowy śmietnik. „Wolą mnie nie widzieć. A niech tam”.

56 lat jej nie obciąża. Wręcz przeciwnie. Czuje moc i energię do działania. Gdyby była facetem… Ludzie by ją szanowali. Ludzie by się jej bali. A tak – patrzą z politowaniem, pogardliwie kreślą kółko na czole. Śmieją się ironicznie. Widzi to na każdym kroku. Wariatka. Wyszła z psychiatryka.

Już tam nie wróci. Nigdy. Nie da się zniewolić. To jej delikatność i nadwrażliwość tam ją zaprowadziły. Zawsze odkąd pamięta rozdzielała włos na czworo, analizowała. Po co?

 GLOSARIUSZ (fragmenty)

 Prawie zawsze…

____

Prawie zawsze

Okrzyczane książki czytam

Z iluśletnim opóźnieniem

Ale to wychodzi mi na dobre:

Kiedy krzyki umilkną

Więcej słychać!

Można to też wyrazić tak:

Kiedy pył opadnie

Więcej widać!